wczasy, wakacje, urlop
23 lipca 2013r.
Pradolina Redy-Łeby na Północ od Leśnic i na zachód od Pogorzelic zostak zmeliorowana dopiero w czasach Fryderyka Wielkiego. Dokonał tego Franz Brenkenhoff, inżynier samouk. Urodził sięwubogiej rodzinie w środkowych Niemczech. W młodości trafił na dwór księcia Anhalt-Dessau i z czasem został zarządcą jednego z książęcych majątków. Od 1762 roku pracował dla Fryderyka Wielkiego i nadzorował osuszanie bagien nad Notedą i Wartą jako pierwszy po rozbiorach pruski zarządca dystryktu Noteci przyczynił się do powstania Kanału Bydgoskiego. W Lębor-skiem pracował w latach 1776-1779, budując Kanał Łebski, odwadniający całą dolinę Łeby (między Redkowicami a jeziorem Łebsko), mokradła między jeziorami Łebsko i Gardno oraz osuszając okolice podlębotskich Ługów. Podczas tych prac koło Rąbki utworzono sztuczne ujście Łeby i wybudowano port. Niestety, siły przyrody zniszczyły inwestycję w ciągu kilku lat i na dolnym odcinku Łeba wróciła do starego koryta. Prace finansowano z królewskiego budżetu a Brenkenhoff podobno zdefraudował część tych pieniędzy. Dlatego po jego śmierci w 1780 roku Fryderyk Wielki skonfiskował majątek rodziny Brenkenhoffiw (m.in. dobra Przybynin koło Czołpina). Po kilku latach spadkobiercom jednak je zwrócono. Do roku 1945 pamiętano Brenken-hofia, z którego inicjatywy założono m.in. Lęborski Bank Ziemski. Co ciekawe, choć był on niezwykle barwną postacią, po 1990 roku nie powtórzył kariery choćby Nippkowa... CHOCIELEWKO leży na wysokości Leśnic, po północnej stronie Pradoliny Łeby-Redy. Do wojny, na cześć jego właściciela i stawnego pruskiego generała, nosiło ono nazwę Mackensee. Chocielewko jest wsią rozległą i dzieli się na Dolne, Górne i Folwark. W Chocielewku Górnym zobaczyć warto nieduży kościółek, wybudowany w roku 1926 na starym słowiańskim grodzisku. Jego fundatorem był generał Mackensee, a świątynia nosiła nazwę Kościoła Pamięci. Mimo powojennych starań witraże, emblematy i wystrój wnętrza (warto zobaczyć) nawiązują do niemieckich symboli wojskowych (m.in. dębowe liście i równoramienne krzyże). Przy świątyni rośnie sporo okazałych drzew, w tym piękne cisy i czeremchy. Ci, którzy wybiorą drogę przez Chocielewko Folwark (za mostem na Łebie w lewo), mogą odwiedzić mierzącą 77 metrów n.p.m. Górę Kapliczną. Wzgórzu temu przypisuje się, iż jeszcze w czasach pogańskich było miejscem kultowym. Później wybudowano tu niedużą kaplicę, której ruiny widoczne są do dziś. Od tej kaplicy przypuszczalnie utworzono nazwę góry. Przy lokalnej drodze w kierunku Żelazkowa, około 1 km od wsi, na polu leży kamień z wykutą facsimile Bismarcka. Pięknie prezentuje się z tego miejsca także widoczna w oddali dolina Łeby oraz wzgórza w rejonie Skórowa i Darżewa. NOWA WIEŚ LĘBORSKA, osada gminna, znajduje się niejako na j rogatkach Lęborka. Jedynymi zabytkami są tu zaledwie 100-letni, neogotycki kościół Niepokalanego Poczęcia NMP oraz dawna szachulcowa karczma zlokalizowana nad Łebą, mieszcząca od lat gminny dom kultury. Tereny na północ od Nowej Wsi Lęborskiej nie są zbyt interesujące dla turystów. Brak tu lasów i ciekawszych zabytków. Co prawda niemal w każdej wsi niegdyś znajdowały się dwory i pałace, jednakże większość z nich w ciągu ostatniego półwiecza została zniszczona. Wiele okolicznych miejscowości ma także średniowieczną metrykę, choć dziś na pierwszy rzut oka trudno to zauważyć. GARCZEGORZE położone są6 km na północ od Nowej Wsi. Przypuszczalnie w czasach książąt gdańskich i funkcjonowania kasztelanii w pobliskiej Białogardzie wieś ta już istniała i stanowiła własność książęcą. Ponowna lokacja Garczegorza nastąpiła w 1348 roku. Jedynym zabytkiem jest potężny neogotycki kościół z roku 1897. Budowany był aż przez 80 lat, bowiem pierwsze prace nad świątynią rozpoczęto wkrótce po zakończeniu wojen napoleońskich w 1817 roku. Po wojnie w Garczegorzu funkcjonowało Państwowe Gospodarstwo Rolne. OBLIWICE to dawny folwark starościński położony 2 km na północny wschód od Garczegorza. W czasach prehistorycznych był to obszar gęsto zaludniony - już w latach 20. i 30. XX wieku w okolicy prowadzono badania archeologiczne. W XIX wieku wybudowano tu niewielki, zachowany do dziś, dwór. Otaczający go park krajobrazowy powstał... na dawnym cmentarzysku. W 2008 roku w okolicy Obliwic powstała dydaktyczna ścieżka archologiczno-przyrodnicza. Połączenie tych dziedzin może wydać nieco dziwaczne, jednak dzięki temu trasa jest wyjątkowo różnorodna - poza pomnikowymi drzewami, jeziorkiem dystroficznym, wrzosowiskami są też prehistoryczne cmentarzysko i grodzisko. We wsi zachowały się pozostałości XIX-wiecznego cmentarza ewangelickiego. ŁEBIEŃ leży 5 km na północ od Garczegorza, przy lokalnej drodze do Maszewka i Ulini. W średniowieczu wieś wchodziła w skład dóbr biskupów włocławskich, a później przeszła w ręce Wejherów. W okresie I wojny światowej znajdował się tu duży obóz jeniecki dla rosyjskich żołnierzy, z których wielu spoczywa na wiejskim cmentarzu. W 1882 roku wybudowano istniejący do dziś neogotycki kościół parafialny. Co ciekawe, łebieńskie kościoły, poza krótkim okresem w XVI wieku, należały do katolików, a w roku 1766 drewnianą świątynię wystawił własnym sumptem ks. Lniski z Lęborka, wuj autora hymnu, Józefa Wybickiego. LĘDZIECHOWO to dawny majątek ziemski położony 2 km na zachód od Łebnia. W średniowieczu dobra te należały do norbertanek z Żukowa. Po reformacji Lędziechowo stało się własnością prywatną. Zachował się tu fragment pałacu z połowy XIX stulecia oraz XIX-wieczny młyn na Lędziechowskiej Strudze (za wsią).